وَ قَالَ عليه‌السلام إِنَّ أَوْلِيَاءَ اَللَّهِ هُمُ اَلَّذِينَ نَظَرُوا إِلَى بَاطِنِ اَلدُّنْيَا إِذَا نَظَرَ اَلنَّاسُ إِلَى ظَاهِرِهَا وَ اِشْتَغَلُوا بِآجِلِهَا إِذَا اِشْتَغَلَ اَلنَّاسُ بِعَاجِلِهَا
و درود خدا بر او، فرمود: دوستان خدا آنانند كه به درون دنيا نگريستند آنگاه كه مردم به ظاهر آن چشم دوختند، و سر گرم آيندۀ دنيا شدند آنگاه كه مردم به امور زودگذر دنيا پرداختند

فَأَمَاتُوا مِنْهَا مَا خَشُوا أَنْ يُمِيتَهُمْ وَ تَرَكُوا مِنْهَا مَا عَلِمُوا أَنَّهُ سَيَتْرُكُهُمْ وَ رَأَوُا اِسْتِكْثَارَ غَيْرِهِمْ مِنْهَا اِسْتِقْلاَلاً وَ دَرَكَهُمْ لَهَا فَوْتاً
پس هواهاى نفسانى كه آنان را از پاى در مى‌آورد، كشتند، و آنچه كه آنان را به زودى ترك مى‌كرد، ترك گفتند، و بهره‌مندى دنيا پرستان را از دنيا، خوار شمردند، و دست‌يابى آنان را به دنيا زودگذر دانستند

أَعْدَاءُ مَا سَالَمَ اَلنَّاسُ وَ سَلْمُ مَا عَادَى اَلنَّاسُ
با آنچه مردم آشتى كردند، دشمنى ورزيدند، و با آنچه دنيا پرستان دشمن شدند آشتى كردند

بِهِمْ عُلِمَ اَلْكِتَابُ وَ بِهِ عَلِمُوا وَ بِهِمْ قَامَ اَلْكِتَابُ وَ بِهِ قَامُوا
قرآن به وسيله آنان شناخته مى‌شود، و آنان به كتاب خدا آگاهند، قرآن به وسيلۀ آنان پا بر جاست و آنان به كتاب خدا استوارند

لاَ يَرَوْنَ مَرْجُوّاً فَوْقَ مَا يَرْجُونَ وَ لاَ مَخُوفاً فَوْقَ مَا يَخَافُونَ
به بالاتر از آنچه اميدوارند چشم نمى‌دوزند، و غير از آنچه كه از آن مى‌ترسند هراس ندارند