و من خطبة له عليه‌السلام و فيها ينهى عن الغدر و يحذر منه
41 و از خطبه‌هاى آن حضرت است

أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّ اَلْوَفَاءَ تَوْأَمُ اَلصِّدْقِ
مردم! همانا وفا همزاد راستى است

وَ لاَ أَعْلَمُ جُنَّةً أَوْقَى مِنْهُ
و هيچ سپرى چون وفا بازدارندۀ گزند نيست

وَ مَا يَغْدِرُ مَنْ عَلِمَ كَيْفَ اَلْمَرْجِعُ
و بى‌وفايى نكند، آن كه مى‌داند او را چگونه بازگشتگاهى است

وَ لَقَدْ أَصْبَحْنَا فِي زَمَانٍ قَدِ اِتَّخَذَ أَكْثَرُ أَهْلِهِ اَلْغَدْرَ كَيْساً
ما در روزگارى بسر مى‌بريم كه بيشتر مردم آن بى‌وفايى را زيركى دانند

وَ نَسَبَهُمْ أَهْلُ اَلْجَهْلِ فِيهِ إِلَى حُسْنِ اَلْحِيلَةِ
و نادانان آن مردم را گربز و چاره‌انديش خوانند

مَا لَهُمْ قَاتَلَهُمُ اَللَّهُ
خداشان كيفر دهد! چرا چنين مى‌پندارند

قَدْ يَرَى اَلْحُوَّلُ اَلْقُلَّبُ وَجْهَ اَلْحِيلَةِ
گاه بود كه مرد آزموده و دانا از چارۀ كار آگاه است

وَ دُونَهَا مَانِعٌ مِنْ أَمْرِ اَللَّهِ وَ نَهْيِهِ
امّا فرمان خدا وى را مانع راه است

فَيَدَعُهَا رَأْيَ عَيْنٍ بَعْدَ اَلْقُدْرَةِ عَلَيْهَا
پس دانسته و توانا بر كار، چاره را واگذارد

وَ يَنْتَهِزُ فُرْصَتَهَا مَنْ لاَ حَرِيجَةَ لَهُ فِي اَلدِّينِ
تا آن كه پرواى دين ندارد، فرصت شمارد و سود آن را بردارد

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir