و قال عليه‌السلام في سحرة اليوم الذي ضرب فيه
70 و آن حضرت (عليه السلام) فرمود در سحرگاه روزى كه ضربت خورد

مَلَكَتْنِي عَيْنِي وَ أَنَا جَالِسٌ
حالى كه نشسته بودم خوابم در ربود

فَسَنَحَ لِي رَسُولُ اَللَّهِ صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
پس رسول خدا بر من گذر فرمود

فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ مَا ذَا لَقِيتُ مِنْ أُمَّتِكَ مِنَ اَلْأَوَدِ وَ اَللَّدَدِ
گفتم: اى فرستادۀ خدا! از امّت تو چها ديدم، و از كجبازى و دشمنى آنان چه كشيدم

فَقَالَ اُدْعُ عَلَيْهِمْ
. فرمود: آنان را نفرين كن

فَقُلْتُ أَبْدَلَنِي اَللَّهُ بِهِمْ خَيْراً مِنْهُمْ
گفتم: خدا بهتر از آنان نصيب من كناد

وَ أَبْدَلَهُمْ بِي شَرّاً لَهُمْ مِنِّي
و بدتر از مرا بر آنان گماراد

قال الشريف يعني بالأود الاعوجاج
از كلمۀ «أود» كجى

و باللدد الخصام و هذا من أفصح الكلام
و از «لدد» دشمنى را قصد دارد و اين از فصيح‌ترين سخنان است.

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir