و من خطبة له عليه‌السلام لما عزموا على بيعة عثمان
74 و از سخنان آن حضرت است هنگامى كه قصد بيعت كردن با عثمان را كردند

لَقَدْ عَلِمْتُمْ أَنِّي أَحَقُّ اَلنَّاسِ بِهَا مِنْ غَيْرِي
همانا مى‌دانيد! كه سزاوارتر از ديگران به خلافت منم

وَ وَ اَللَّهِ لَأُسْلِمَنَّ مَا سَلِمَتْ أُمُورُ اَلْمُسْلِمِينَ
به خدا سوگند، بدانچه كرديد گردن مى‌نهم، چند كه مرزهاى مسلمانان ايمن بود

وَ لَمْ يَكُنْ فِيهَا جَوْرٌ إِلاَّ عَلَيَّ خَاصَّةً
و كسى را جز من ستمى نرسد

اِلْتِمَاساً لِأَجْرِ ذَلِكَ وَ فَضْلِهِ
من خود اين ستم را پذيرفتارم، و اجر چنين گذشت و فضيلتش را چشم مى‌دارم

وَ زُهْداً فِيمَا تَنَافَسْتُمُوهُ مِنْ زُخْرُفِهِ وَ زِبْرِجِهِ
و به زر و زيورى كه در آن بر هم پيشى مى‌گيريد ديده نمى‌گمارم

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir