و من كلام له عليه‌السلام لما بلغه اتهام بني أمية له بالمشاركة في دم عثمان
75 و از سخنان آن حضرت است چون شنيد بنى اميّه تهمت شريك بودن در خون عثمان را بدو بسته‌اند

أَ وَ لَمْ يَنْهَ بَنِي أُمَيَّةَ عِلْمُهَا بِي عَنْ قَرْفِي
آيا شناختى كه فرزندان اميّه از من دارند، آنان را از عيب بر من نهادن باز نمى‌دارد

أَ وَ مَا وَزَعَ اَلْجُهَّالَ سَابِقَتِي عَنْ تُهَمَتِي
آيا پيشينه‌ام در اسلام نادانان را بر جاى نمى‌نشاند و بر سر عقل نمى‌آرد تا به من تهمت نزنند و بيش سر ريش دلم را نكنند .

وَ لَمَا وَعَظَهُمُ اَللَّهُ بِهِ أَبْلَغُ مِنْ لِسَانِي
آنچه خدا آنان را بدان پند داد، از بيان من رساتر است .

أَنَا حَجِيجُ اَلْمَارِقِينَ
من از دين بيرون شدگان را به حجّت مغلوب كنم

وَ خَصِيمُ اَلنَّاكِثِينَ اَلْمُرْتَابِينَ
و آنان را كه در شبهتند با برهان محكوم و منكوب

وَ عَلَى كِتَابِ اَللَّهِ تُعْرَضُ اَلْأَمْثَالُ
و هر كار شبهه‌ناك را به كتاب خدا عرضه كنند

وَ بِمَا فِي اَلصُّدُورِ تُجَازَى اَلْعِبَادُ
و بندگان را بدانچه در دل دارند پاداش دهند.

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir