و من كلام له عليه‌السلام في الصالحين من أصحابه
118 و از سخنان آن حضرت است

أَنْتُمُ اَلْأَنْصَارُ عَلَى اَلْحَقِّ
شماييد ياران حق

وَ اَلْإِخْوَانُ فِي اَلدِّينِ
و برادران در دين و ايمان

وَ اَلْجُنَنُ يَوْمَ اَلْبَأْسِ
و در روز جنگ، چون سپر نگاهبان

وَ اَلْبِطَانَةُ دُونَ اَلنَّاسِ
و خاصّگانيد و محرمان، جدا از ديگر مردمان

بِكُمْ أَضْرِبُ اَلْمُدْبِرَ
آن را كه پشت كند، به يارى شما مى‌زنم و به راه مى‌آورم

وَ أَرْجُو طَاعَةَ اَلْمُقْبِلِ
و طاعت آن را كه رو آرد، اميد مى‌دارم

فَأَعِينُونِي بِمُنَاصَحَةٍ خَلِيَّةٍ مِنَ اَلْغِشِّ
پس مرا يارى كنيد، به خيرخواهى نمودن، نصيحتى تهى از دغلى و دورويى بودن

سَلِيمَةٍ مِنَ اَلرَّيْبِ

فَوَاللَّهِ إِنِّي لَأَوْلَى اَلنَّاسِ بِالنَّاسِ
كه به خدا، من از مردمان بر مردمان اولايم، كه وصى و جانشين رسول خدايم .

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir