و من كلام له عليه‌السلام و قد وقعت مشاجرة بينه و بين عثمان فقال المغيرة بن الأخنس لعثمان أنا أكفيكه فقال علي عليه‌السلام للمغيرة
135 و از سخنان آن حضرت است ميان او و عثمان نزاعى رخ داد مغيره پسر اخنس، عثمان را گفت: من او را از تو كفايت مى‌كنم: امير المؤمنين على (عليه السلام) مغيره را فرمود:

يَا اِبْنَ اَللَّعِينِ اَلْأَبْتَرِ
فرزند لعين ابتر ،

وَ اَلشَّجَرَةِ اَلَّتِي لاَ أَصْلَ لَهَا وَ لاَ فَرْعَ
و درخت بى‌ريشه و بر

أَنْتَ تَكْفِينِي
تو مرا كفايت مى‌كنى

فَوَ اللَّهِ مَا أَعَزَّ اَللَّهُ مَنْ أَنْتَ نَاصِرُهُ
به خدا سوگند، كسى را كه تو ياور باشى خدايش نيرومند نگرداند

وَ لاَ قَامَ مَنْ أَنْتَ مُنْهِضُهُ
و آن كه تواش برخيزانى بر پا نماند

اُخْرُجْ عَنَّا أَبْعَدَ اَللَّهُ نَوَاكَ
از نزد ما بيرون شو، خدايت خير ندهاد

ثُمَّ اُبْلُغْ جَهْدَكَ فَلاَ أَبْقَى اَللَّهُ عَلَيْكَ إِنْ أَبْقَيْتَ
پس هر كار خواهى بكن. كه اگر زنده مانى خدايت از رحمت دور كناد!.

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir