و من خطبة له عليه‌السلام ينبه فيها على فضل الرسول الأعظم و فضل القرآن ثم حال دولة بني أمية النبي و القرآن
158 و از خطبه‌هاى آن حضرت است

أَرْسَلَهُ عَلَى حِينِ فَتْرَةٍ مِنَ اَلرُّسُلِ
او را هنگامى فرستاد كه پيامبران نبودند

وَ طُولِ هَجْعَةٍ مِنَ اَلْأُمَمِ
و امّتها در خواب غفلت مى‌غنودند

وَ اِنْتِقَاضٍ مِنَ اَلْمُبْرَمِ
رشته‌ها گسسته بود، و بناى استوار دين شكسته

فَجَاءَهُمْ بِتَصْدِيقِ اَلَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ
پس نزد آنان آمد، كتابهاى پيامبران پيشين را تصديق كنان

وَ اَلنُّورِ اَلْمُقْتَدَى بِهِ
و با چراغى كه ره جويند بدان

ذَلِكَ اَلْقُرْآنُ فَاسْتَنْطِقُوهُ وَ لَنْ يَنْطِقَ
آن كتاب خدا است قرآن، از آن بخواهيد تا سخن گويد. و هرگز سخن نگويد

وَ لَكِنْ أُخْبِرُكُمْ عَنْهُ
امّا من شما را از آن خبر مى‌دهم

أَلاَ إِنَّ فِيهِ عِلْمَ مَا يَأْتِي
بدانيد كه در قرآن علم آينده است

وَ اَلْحَدِيثَ عَنِ اَلْمَاضِي وَ دَوَاءَ دَائِكُمْ
و حديث گذشته. درد شما را درمان است

وَ نَظْمَ مَا بَيْنَكُمْ
و راه سامان دادن كارتان در آن است

دولة بني أمية و منها فَعِنْدَ ذَلِكَ لاَ يَبْقَى بَيْتُ مَدَرٍ وَ لاَ وَبَرٍ إِلاَّ وَ أَدْخَلَهُ اَلظَّلَمَةُ تَرْحَةً
از اين خطبه است: پس در اين هنگام خانه‌اى در دهستان، و خيمه‌اى در بيابان نيست، جز آنكه گروه ستمكار غمى در آن نشاند

وَ أَوْلَجُوا فِيهِ نِقْمَةً
و كينه‌اى بدان كشاند

فَيَوْمَئِذٍ لاَ يَبْقَى لَهُمْ فِي اَلسَّمَاءِ عَاذِرٌ
و در آن روز عذرخواهى در آسمان و ياورى در زمين براى شما نماند

وَ لاَ فِي اَلْأَرْضِ نَاصِرٌ

أَصْفَيْتُمْ بِالْأَمْرِ غَيْرَ أَهْلِهِ
آن را كه در خور اين كار نبود، گزيديد

وَ أَوْرَدْتُمُوهُ غَيْرَ مَوْرِدِهِ
و به آبشخورى كه از آن او نيست، كشيديد

وَ سَيَنْتَقِمُ اَللَّهُ مِمَّنْ ظَلَمَ
و به زودى خدا از ستمكار انتقام ستاند

مَأْكَلاً بِمَأْكَلٍ وَ مَشْرَباً بِمَشْرَبٍ
و آن را كه در خورد اوست بدو خوراند و چشاند

مِنْ مَطَاعِمِ اَلْعَلْقَمِ
از خوردنيى تلخ، چون زهر گيا

وَ مَشَارِبِ اَلصَّبِرِ وَ اَلْمَقِرِ
و نوشيدنيى چون صبر، تلخ و جانگزا

وَ لِبَاسِ شِعَارِ اَلْخَوْفِ وَ دِثَارِ اَلسَّيْفِ
از درون سو ترسان، و از برون سو نشان تيغ برّان

وَ إِنَّمَا هُمْ مَطَايَا اَلْخَطِيئَاتِ وَ زَوَامِلُ اَلْآثَامِ
و همانا آنان بارگيهااند كه نافرمانيها را مى‌برند و ستورانند كه زير بار گناهان درند

فَأُقْسِمُ ثُمَّ أُقْسِمُ لَتَنْخَمَنَّهَا أُمَيَّةُ مِنْ بَعْدِي كَمَا تُلْفَظُ اَلنُّخَامَةُ
سوگند مى‌خورم، و سوگند مى‌خورم كه فرزندان اميّه پس از من اين خلافت را رها سازند، چنانكه خلط‍‌ سينه را بيرون اندازند

ثُمَّ لاَ تَذُوقُهَا وَ لاَ تَطْعَمُ بِطَعْمِهَا أَبَداً مَا كَرَّ اَلْجَدِيدَانِ
و از آن پس، چند كه شب و روز از پى هم آيد مزۀ آن را نچشند

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir