و من خطبة له عليه‌السلام بعثة النبي بَعَثَهُ حِينَ لاَ عَلَمٌ قَائِمٌ وَ لاَ مَنَارٌ سَاطِعٌ وَ لاَ مَنْهَجٌ وَاضِحٌ
196 و از خطبه‌هاى آن حضرت است او را برانگيخت هنگامى كه نه نشانه‌اى بر پا بود، و نه چراغى پيدا و نه راهى هويدا

العظة بالزهد أُوصِيكُمْ عِبَادَ اَللَّهِ بِتَقْوَى اَللَّهِ وَ أُحَذِّرُكُمُ اَلدُّنْيَا فَإِنَّهَا دَارُ شُخُوصٍ وَ مَحَلَّةُ تَنْغِيصٍ سَاكِنُهَا ظَاعِنٌ وَ قَاطِنُهَا بَائِنٌ تَمِيدُ بِأَهْلِهَا مَيَدَانَ اَلسَّفِينَةِ تَقْصِفُهَا اَلْعَوَاصِفُ فِي لُجَجِ اَلْبِحَارِ
بندگان خدا شما را به ترس از خدا مى‌خوانم و از دنياتان مى‌ترسانم، كه دنيا خانۀ رخت بستن است و كوى زندگانى تلخ و نا به مراد نشستن. باشندۀ آن آمادۀ رفتن است، و جاى گرفته در آن مهيّاى جدا گشتن، مردم خود را چنان مى‌جنباند كه باد سخت كشتى را در دل درياها بلرزاند

فَمِنْهُمُ اَلْغَرِقُ اَلْوَبِقُ وَ مِنْهُمُ اَلنَّاجِي عَلَى بُطُونِ اَلْأَمْوَاجِ تَحْفِزُهُ اَلرِّيَاحُ بِأَذْيَالِهَا وَ تَحْمِلُهُ عَلَى أَهْوَالِهَا فَمَا غَرِقَ مِنْهَا فَلَيْسَ بِمُسْتَدْرَكٍ وَ مَا نَجَا مِنْهَا فَإِلَى مَهْلَكٍ
دسته‌اى از آنان در دل آب مرده، و دسته‌اى بر روى موجها جان به در برده. بادها با وزيدن از اين سو بدان سوى‌شان مى‌راند، و چنان كه خواهد مى‌كشاند. پس آن كه در آب مى‌ميرد نتوان بازش يافتن، و آن كه از آن رها شده به سوى مرگ است

عِبَادَ اَللَّهِ اَلْآنَ فَاعْلَمُوا وَ اَلْأَلْسُنُ مُطْلَقَةٌ وَ اَلْأَبْدَانُ صَحِيحَةٌ وَ اَلْأَعْضَاءُ لَدْنَةٌ وَ اَلْمُنْقَلَبُ فَسِيحٌ وَ اَلْمَجَالُ عَرِيضٌ قَبْلَ إِرْهَاقِ اَلْفَوْتِ وَ حُلُولِ اَلْمَوْتِ فَحَقِّقُوا عَلَيْكُمْ نُزُولَهُ وَ لاَ تَنْتَظِرُوا قُدُومَهُ
در تاختن . بندگان خدا! اكنون هشيار باشيد كه زبانها باز است و تن‌ها به ساز، و اندامها نرم و در خدمت ستاده، و راه بازگشت گشاده، و جولانگاه فراخ گسترده و فرصت آماده، از آن پيش كه وقت از دست شود و مرگ از در در آيد. پس فرود آمدن آن را بر خود مسلم شماريد و چشم به در آمدنش مداريد