و من دعاء له عليه‌السلام يلتجئ إلى اللّه أن يغنيه اَللَّهُمَّ صُنْ وَجْهِي بِالْيَسَارِ وَ لاَ تَبْذُلْ جَاهِيَ بِالْإِقْتَارِ فَأَسْتَرْزِقَ طَالِبِي رِزْقِكَ وَ أَسْتَعْطِفَ شِرَارَ خَلْقِكَ وَ أُبْتَلَى بِحَمْدِ مَنْ أَعْطَانِي وَ أُفْتَتَنَ بِذَمِّ مَنْ مَنَعَنِي
225 و دعايى از آن حضرت است. خدايا! به توانگرى آبرويم را نگاه دار، و به تنگدستى حرمتم را ضايع مگذار، تا روزى خواهم از بندگان روزيخوارت، و مهربانى جويم از آفريدگان بد كردارت. و به ستودن كسى مبتلا شوم كه به من عطايى ارزانى داشته، و به نكوهيدن آن كس فريفته گردم كه بخشش خود را از من باز داشته

وَ أَنْتَ مِنْ وَرَاءِ ذَلِكَ كُلِّهِ وَلِيُّ اَلْإِعْطَاءِ وَ اَلْمَنْعِ إِنَّكَ عَلىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
و گذشته از اين گفتار در بخشيدن و باز داشتن «تو بر همه چيز توانايى» و صاحب اختيار