کمتر بنفشه بوی کن ای غیرت بهار
ترسم که باغ روی تو گردد بنفشه زار

نه حاجتی بگل بودش نه بسنبلی
آنرا که باغ چهره بهار است و مو تتار

ای بوستان معنوی از داغ صورتت
زاطراف عاشقان تو چون لاله داغدار

گلراست پنجروزه تو را حسن بر دوام
آنرا خزان قرین و تو را نوبهار یار

گر بلبلی بنالد بر گلبنی زشوق
عشاق در نوا بگل روی تو هزار

سرو از تو ناز دارد و نسرین زتو صفا
حسن گلست از تو بگلزار مستعار

آشفته را مران تو زگلزار خویشتن
بی عندلیب نیست سزا طرف لاله زار

وانگاه عندلیبی و دستان سرای شاه
حیدر که آفرینش از او جوید افتخار

«آشفتهٔ شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir