هوش مصنوعی: این متن شعری است که به توصیف افتخارات و ویژگی‌های مختلف افراد و پدیده‌های طبیعی می‌پردازد. شاعر از دانشوران، بخت‌آوران، زاهد، صوفی، غازی، مطرب، خورشید، ماه، گل، سرو، بلبل، دریا، کان، طوطی، باده، عارف، و عاشقان سخن می‌گوید و در نهایت به عشق و مستی از می اشاره می‌کند. در پایان، شاعر از وصل و مدح مظهر حق سخن می‌گوید و از خداوند طلب کمک می‌کند.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره‌هایی به مستی و می‌نوشی وجود دارد که مناسب گروه‌های سنی بالاتر است.

شمارهٔ ۵۷۳

دانشوران بفضل و هنر کرده افتخار
بخت آوران بطالع میمون امیدوار

زاهد بزهد غره و صوفی بوجد حال
غازی بتیغ و مطرب از زخمهای تار

خور از شعاع و ماه بنازد بروشنی
گل خود زرنگ و بوی سهی سرو از اعتبار

بلبل بصوت دلکش و گلشن زسرو و گل
دریا و کان زگوهر پاک و زر عیار

طوطی بنطق و باده بنشئه شکر بطعم
عارف بذوق و مست زمی باغ از بهار

ما عاشقان که هیچ کسانیم در جهان
جز عشق بر که فخر کنیم اندر این دیار

ساقی بیا برغم امیر و حکیم و شیخ
آن جام مرد افکن مردانه را بیار

تا مست گردم از می و پرده برافکنم
سوزم همه حجاب و نشانم همه غبار

گیرم دو زلف یار و در آغوشش آورم
بستانم آنچه حاصل عمر است و روزگار

آنگه که مست گشتم و سرخوش شدم زوصل
گویم مدیح مظهر حق دست کردگار

زآشفته دست گیر که از پا فتاده است
ای سایه خدای زمن سایه برمدار
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۷۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.