هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، احساسات شاعر را نسبت به معشوق و عشق بیان می‌کند. در آن از عناصری مانند کمند، زلف، شمع، پروانه، سرو، آهو و شیر برای توصیف رابطه عاشقانه و خطرات آن استفاده شده است. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیم عرفانی مانند اسرار عشق و رحمت الهی وجود دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی کلاسیک، فهم آن را برای سنین پایین‌تر دشوار می‌سازد.

شمارهٔ ۵۸۶

خیز ای کمند آه و در زلف او درآویز
او را به خویشتن کش با او دمی درآویز

هر چند بزم عامست و آن شمع زیب محفل
پروانه جان برافشان وز مدعی بپرهیز

نرخ شکر شکستی آب نبات بردی
تا تو حدیث گفتی زآن پسته شکر ریز

ای باغبان به چشمت گر خود بصیرتی هست
با سرو گو که بنشین وی سرو معتدل خیز

آهوی شیر افکن نبود به جز دو چشمت
تیر نظر به راه است آهوی من بپرهیز

اینجا هزار شیر است اندر کمند نخجیر
تو خود غزال چینی از دام عشق بگریز

زاسرار عشق امروز چون باخبر شدت دل
آشفته را ز رحمت آبی بر آتشین ریز

تا از ولی امکان خواهد دوای دردت
آرد به پارس ترکت گر خود بود به تبریز
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۸۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۸۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.