هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، شاعر بزرگ ایرانی، است که در آن از موضوعاتی مانند عشق، می‌نوشی، طبیعت، و عرفان سخن می‌گوید. شاعر از زیبایی‌های طبیعت پس از باران، لذت می‌نوشی، و حالات عاشقانه و عرفانی سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیمی مانند آزادی، بندگی، و درد عشق دارد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره‌هایی به می‌نوشی دارد که مناسب برای گروه‌های سنی بالاتر است.

شمارهٔ ۶۰۰

چمن امروز شده از اثر باران خوش
مژده ساقی که بود وقت بمیخواران خوش

گفت رندی که بود دل حرم خاص خدا
کعبه نزدیک شده وقت طلبکاران خوش

زی زلفین تو چشمان ببرند آسان دل
در شب تار بود حالت طراران خوش

سرو زآزادگی خویش ندیده ثمری
بنده شوبنده که شد حال گرفتاران خوش

از شمیم سر زلف تو معطر شده مشک
گر شد از مشک ختن طبله عطاران خوش

ما به تو سرخوش و چشمان تو مستند از می
مست را نیست بجز صحبت خماران خوش

عجبی نیست که دل در خم زلفت نالد
زآنکه در شب نبود حالت بیماران خوش

شمع زد شعله بفانوس بیا پروانه
رفت مانع زمیان روز هواداران خوش

شرح کن قصه از آن زلف دو تا آشفته
تا از این قصه نمائی تو شب یاران خوش
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۹۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.