وحشی صفت از خلق رمیدیم رمیدیم
در حلقه دام تو طپیدیم طپیدیم

تا شاهد لیلی وش ما پرده برافکند
مجنون صفت از غیر رمیدیم رمیدیم

دادند بما جام شراب ازلی را
پیمانه چو خمخانه کشیدیم کشیدیم

میگفت که این شور و نوایم زدگر جاست
این زمزمه از نای شنیدیم شنیدیم

چون راه ندادند بپرواز گلستان
در زیر پر خویش خزیدیم خزیدیم

بتخانه و بت بود چو اسباب تعلق
ما رشته زنار بریدیم بریدیم

جز درد سر از عشق مجازی نبرد دل
بسیار در این کوچه دویدیم دویدیم

پرداخته بازار دل از جلوه اغیار
تا یوسف مصر تو خریدیم خریدیم

دیدیم که در کوی حرم کس نکشد صید
آشفته از آن بام پریدیم پریدیم