هوش مصنوعی:
این شعر عرفانی از زبان سالکی سخن می‌گوید که خود را فروشندهٔ راه عشق می‌داند و از درد باده‌نوشی و سماع معنوی سخن می‌گوید. شاعر با وجود نداشتن ساقی و باده، در حال سماع است و با وجود نداشتن مطرب و چنگ، در خروش است. او لبریز از رازهای عشق است و مانند خم شراب می‌جوشد. شاعر به ساقیان و مطربان توجه دارد و از مستی و عشق ناب سخن می‌گوید. او خود را عاشق خانه و کاشانه‌ای می‌داند که بر باد داده و در نهایت، مدح علی(ع) را ورد زبان خود می‌داند و از مدح دیگران خاموش است.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌هایی مانند «باده» و «مستی» ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا گمراه‌کننده باشد. بنابراین، این متن برای نوجوانان بالای 16 سال و بزرگسالان مناسب است.
شمارهٔ ۷۵۹
ما سالک کوی می فروشیم
وز باده کشان درد نوشیم
بی ساقی و باده در سماعیم
بی مطرب و چنگ در خروشیم
لبریز چو ساغریم از راز
سربسته چو خم ولی بجوشیم
بر چهره ساقیان همه چشم
بر گفته مطربان چو گوشیم
برخیز که خرقه در خرابات
مستانه به جرعه ای فروشیم
شاید ز لبت رسد پیامی
جان بر کف و گوش در سروشیم
مدهوش شراب ناب عشقیم
سر تا پا تمام هوشیم
آشفته و خانه داده بر باد
ما عاشق خان و مان بدوشیم
تا مدح علیست ورد جانم
از مدحت دیگران خموشیم
وز باده کشان درد نوشیم
بی ساقی و باده در سماعیم
بی مطرب و چنگ در خروشیم
لبریز چو ساغریم از راز
سربسته چو خم ولی بجوشیم
بر چهره ساقیان همه چشم
بر گفته مطربان چو گوشیم
برخیز که خرقه در خرابات
مستانه به جرعه ای فروشیم
شاید ز لبت رسد پیامی
جان بر کف و گوش در سروشیم
مدهوش شراب ناب عشقیم
سر تا پا تمام هوشیم
آشفته و خانه داده بر باد
ما عاشق خان و مان بدوشیم
تا مدح علیست ورد جانم
از مدحت دیگران خموشیم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۵۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
