هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از عشق به معشوق و وصال با او سخن می‌گوید. شاعر با تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی مانند لب شیرین، بوسه بر جام، پرواز از قفس، و اشاره به امام هشتم، احساسات عمیق خود را بیان می‌کند. او از فراق و اشتیاق می‌گوید و خود را همچون شمعی سوخته در محفل معشوق می‌بیند. در پایان، شاعر با افتخار اعلام می‌کند که با وجود همه سختی‌ها، عاشقانه پایبند معشوق است.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و احساسی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و اشارات ادبی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۷۷۹

آن لب شیرین چو جام بوسیدم و باز آمدم
تنک شکر بسته و از هندو اهواز آمدم

بی حضور دوست عاشق چون زید در بوستان
در بهشتم خواند زاهد رفتم و باز آمدم

بال و پر بشکسته بودم لیکن از رخنه قفس
گلستانی دیدم و لابد بپرواز آمدم

تاختی زد از مژه بر پرده دل شاهدی
لاجرم چون چنگ در مجلس باواز آمدم

بی سماع چنگ و باده مست و میرقصم زوجد
بی تو ایمطرب بساز و نی نوا ساز آمدم

نام تو بردم بمحفل سوختم خود را چو شمع
تا چرا در راز عشق دوست غماز آمدم

تار گیسو و بناگوش تو دارم زیبدم
گویم ار موسی صفت از بهر اعجاز آمدم

همچو منصورم بدار امتحان کردی و من
در میان کشتگان تو سرافراز آمدم

با سر زلفت چو بد آشفته همزاد از ازل
با پریشانی از آن همدوش از آغاز آمدم

ای امام هشتمین نشناخته پا را زسر
تا ببوسم درگهت از ملک شیراز آمدم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۷۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.