هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از عشق و دلدادگی سخن می‌گوید. شاعر از تسلیم شدن در برابر عشق، فداکاری برای معشوق، و رهایی از قید و بندهای دنیوی می‌گوید. همچنین، اشاراتی به مفاهیم عرفانی مانند کعبه، خرابات، و حریم دوست دارد که نشان‌دهنده‌ی جنبه‌های معنوی و عرفانی شعر است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه‌ی این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات عرفانی و ادبی آن نیاز به دانش پایه‌ای از ادبیات فارسی دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

شمارهٔ ۸۱۲

ما دین و دل چو جم بکف جام داده ایم
آغاز این بود که در انجام داده ایم

هر سوی کش کشان کشدم موی دلبری
دامن بدست این هوس خام داده ایم

گفتی پیام میرسدت جان نثار کن
ما سر بحکم و گوش به پیغام داده ایم

مرغان ببوی دانه بدام اندر اوفتند
تا دل بدانه تو پی دام داده ایم

چندانکه منع خدمت خاصان همی کنند
کی دل باین عوام کالانعام داده ایم

ننگست پیش ناصح اگر نام عاشقی
ما تن به ننگ عشق پی نام داده ایم

همچو کبوتران بهوای حریم دوست
خاطر بطوف هر درو هر بام داده ایم

تا پای بست سلسله عشق گشته ایم
نه خود بدست کفر و نه اسلام داده ایم

ما محرمان کعبه دلدار و دین و دل
اینها برای بستن احرام داده ایم

حاشا که ما نهیم زکف جام باده را
از کف برای مصلحت عام داده ایم

چاوش وش بطوف خرابات عشق دوست
آشفته ما بعالمی اعلام داده ایم

کوی مغان بهشت جهان مضجع علی
کز حب او بجان و دل آرام داده ایم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.