مطرب چه پرده زد که زپرده برآمدیم
چون شمع بهر دادن جان باسر آمدیم

رندان وزاهدان بهم آمیخته زوجد
بی پا و سر تمام زیکدر درآمدیم

در آب آتشین می عشق جمله غرق
گوئی سمندریم که در آذر آمدیم

ما از نوای عشق و می شوق سرخوشیم
در وجد نه زساز و می و مزمر آمدیم

تا ارتفاع از قدح و می گرفته ایم
حاکم بچار ما در و هفت اختر آمدیم

ما را شکر دهد زنی خامه شعر تر
در این چمن چو بید اگر بی بر آمدیم

آشفته است و وجدی و هم مشربان خاص
با یک زبان بمدحت حیدر درآمدیم