هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و غزل‌گونه است که در آن شاعر به توصیف زیبایی‌های معشوق و تأثیرات سحرآمیز چشمان، ابروها، و موهای او می‌پردازد. همچنین، از عناصری مانند جادو، شراب، و طبیعت برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند. در برخی ابیات نیز به مفاهیم تاریخی و اسطوره‌ای مانند هلاکوخان و چنگیزخان اشاره شده است.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم پیچیده‌ی عاشقانه و استعاره‌های ادبی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی اشارات تاریخی و اسطوره‌ای نیاز به پیشینه‌ی فرهنگی و ادبی دارد.
شمارهٔ ۹۶۶
آنچه ببغداد کرد تیغ هلاکو
کرد بملک دل آن بلارک ابرو
ترک تو چنگیز را کشید بیاسا
کافر حربی برد بچشم تو یرغو
جادوی بابل بسحر چشم تو مفتون
فتنه بروی تو آن دو نرگس جادو
عطر برد خسرو از دو سنبل شیرین
مشک ختن از خطا برند بمشکو
دف صفتش سینه ام هدف شود از شوق
گر زندم تیری آن کمانچه ابرو
چشم فسونساز تو ززلف رسن باز
قرص قمر میکشد بچنبر گیسو
غیر دو آهوی مست شیر شکارت
شیر شکاری کسی ندیده زآهو
رزم پشن را مخوان و قصه قارن
حسن تو چین و ختن گرفته به نیرو
باده مینا و باغ و ساقی مهوش
لذت حورم ببرد و حسرت مینو
کوی مغانت امان دهد زحوادث
رخت زمسجد ببرد لاسوی آن کو
دم مزن آشفته خون دل خور و خامش
راه بکویش نبرده کس بهیاهو
کرد بملک دل آن بلارک ابرو
ترک تو چنگیز را کشید بیاسا
کافر حربی برد بچشم تو یرغو
جادوی بابل بسحر چشم تو مفتون
فتنه بروی تو آن دو نرگس جادو
عطر برد خسرو از دو سنبل شیرین
مشک ختن از خطا برند بمشکو
دف صفتش سینه ام هدف شود از شوق
گر زندم تیری آن کمانچه ابرو
چشم فسونساز تو ززلف رسن باز
قرص قمر میکشد بچنبر گیسو
غیر دو آهوی مست شیر شکارت
شیر شکاری کسی ندیده زآهو
رزم پشن را مخوان و قصه قارن
حسن تو چین و ختن گرفته به نیرو
باده مینا و باغ و ساقی مهوش
لذت حورم ببرد و حسرت مینو
کوی مغانت امان دهد زحوادث
رخت زمسجد ببرد لاسوی آن کو
دم مزن آشفته خون دل خور و خامش
راه بکویش نبرده کس بهیاهو
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
