بیا که چون خم زلفت مشوشم بی تو
تو خوش به بزم رقیبان و ناخوشم بی تو

تو آتشی زده ای بر عذرا از می غیر
چو زلف و خال نکویان در آتشم بی تو

اگر چه زهر مذابست بی تو مینوشم
و گرچه باده کوثر نمی چشم بی تو

زبیم آنکه شود برق و آیدت زقفا
گمان مدار که من آه بر کشم بی تو

بگفتمش که زهجر تو من پریشانم
جواب داد که آشفته من خوشم بی تو