هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به توصیف معشوق و جذابیت‌های او می‌پردازد. شاعر از چشم‌های سیاه، مژگان تیرگونه، ابروی کمانی، و زلف‌های معشوق سخن می‌گوید و او را به‌عنوان موجودی بی‌نظیر و فتنه‌انگیز توصیف می‌کند. همچنین، اشاراتی به عشق، شراب، و دردهای عاشقانه نیز در شعر دیده می‌شود.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مضامین عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی اشارات به شراب و عشق ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۱۰۰۰

گرنه ای چشم سیه بهر شکار آمده ای
تیر مژگان بکف از بهر چکار آمده ای

دلنشینی عجب ای ناوک مژگان پیداست
کز کمانخانه ابروی نگار آمده ای

بتماشای گل و سرو و سمن حاجت نیست
کز خط و چهره و قد رشک بهار آمده ای

آه عشاق نکرد ار رخ تو گرد آلود
از چه ای آینه پنهان بغبار آمده ای

از کمینی که کشی سلسله ای را بکمند
از چه ای سلسله زلف قطار آمده ای

همه پیوسته بهم بار تو از مشک و عبیر
مگر ای قافله از چین وتتار آمده ای

فتنه دهر ندانم زچه بالا بگرفت
گر نه ای فتنه افاق سوار آمده ای

نبود چون تو گلی در همه گلزار جهان
حیف و صد حیف که هم صحبت خار آمده ای

محتسب کرده کمین در گذر میخواران
از چه ای چشم بگو باده گسار آمده ای

نیست جز در سر آشفته بسودای بتان
این چه می کز اثر او بخمار آمده ای

رفع دردسر عاشق نکند جز می عشق
خاصه آن عشق گلی کش تو هزار آمده ای

مگرت دست بگیرد زکرم شاه نجف
که تواش در همه جا مدح گذار آمده ای
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۹۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.