هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که از عناصر طبیعت و داستان‌های اساطیری مانند یوسف و زلیخا و لیلی و مجنون برای بیان احساسات عاشقانه و حالات روحی استفاده می‌کند. شاعر از زلف یار، غمزه‌ها، و دیگر توصیفات شاعرانه برای بیان عشق و اشتیاق خود بهره می‌برد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و ارجاعات ادبی و اساطیری نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۱۰۰۱
ای نسیم از چیست زلفش را پریشان کرده ای
صد دل شیدا بهم دست و گریبان کرده ای
صد چو مجنون آشکارا در بیابان طلب
خویش را لیلی صفت در خیمه پنهان کرده ای
میزند موج سرشکت لطمه بر کشتی چرخ
از تنور سینه باز ای دیده طوفان کرده ای
ای زلیخا بارسن بازی گیسوی دراز
صد چو یوسف در تک چاه زنخدان کرده ای
عاشقان بردند نامت مدعی شد در طلب
وه که ایشان را به آن گفتن پشیمان کرده ای
غمزه را گفتی که بشکن توبه زهاد را
فتنه مخمور را ساقی مستان کرده ای
ارغوان رخ تن سمن شمشاد قد مو ضمیران
پای تا سر خویش را رشک گلستان کرده ای
زلف زنار و رخت میخانه محراب ابروان
قبله گاهی رسم اندر کافرستان کرده ای
جای طوطی خطت بنشانده خال سیاه
زاغ را بهر چه جا در شکرستان کرده ای
کس دگر آشفته شکرباز نشناسد زهند
تا شکر ریزی تواند ملک ایران کرده ای
از نی کلک تو میریزد مدیح مرتضی
شکرستانی عیان از این نیستان کرده ای
صد دل شیدا بهم دست و گریبان کرده ای
صد چو مجنون آشکارا در بیابان طلب
خویش را لیلی صفت در خیمه پنهان کرده ای
میزند موج سرشکت لطمه بر کشتی چرخ
از تنور سینه باز ای دیده طوفان کرده ای
ای زلیخا بارسن بازی گیسوی دراز
صد چو یوسف در تک چاه زنخدان کرده ای
عاشقان بردند نامت مدعی شد در طلب
وه که ایشان را به آن گفتن پشیمان کرده ای
غمزه را گفتی که بشکن توبه زهاد را
فتنه مخمور را ساقی مستان کرده ای
ارغوان رخ تن سمن شمشاد قد مو ضمیران
پای تا سر خویش را رشک گلستان کرده ای
زلف زنار و رخت میخانه محراب ابروان
قبله گاهی رسم اندر کافرستان کرده ای
جای طوطی خطت بنشانده خال سیاه
زاغ را بهر چه جا در شکرستان کرده ای
کس دگر آشفته شکرباز نشناسد زهند
تا شکر ریزی تواند ملک ایران کرده ای
از نی کلک تو میریزد مدیح مرتضی
شکرستانی عیان از این نیستان کرده ای
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۰۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
