هوش مصنوعی: این متن شعری است که از عناصر طبیعت مانند سنبل، لاله، و سرو برای بیان احساسات شاعر استفاده می‌کند. شاعر از شکستن و نابودی این عناصر به عنوان استعاره‌ای برای بیان دردهای عاطفی و روحی خود بهره می‌برد. همچنین، اشاراتی به مفاهیم عرفانی و عشق الهی دارد، مانند اشاره به جبرئیل و بهشت. در نهایت، شاعر از قدرت عشق و ایمان سخن می‌گوید که حتی سپاه دشمن را شکست می‌دهد.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان شاعرانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۱۰۲۹

زمویت سنبل بویا شکسته
زرویت لاله حمرا شکسته

رخت کرده کساد گل بگلزار
قدت سرو سهی را پا شکسته

غلامان سر کوی تو غلمان
بهشتت جنت حورا شکسته

دلم بشکست چشم مستش و گفت
که مستی شیشه صهبا شکسته

که پیوست آن شکست طره با هم
بنام ایزد چه پا برجا شکسته

نکردت رخنه در دل از چه شیرین
اگر چه کوهکن پارا شکسته

باوج آسمان عشق جبریل
پر و بال جهان پیما شکسته

زسنگ انداز بام قلعه عشق
سر نه گنبد مینا شکسته

دل آشفته را میمانی ایزلف
که می آئی زسر تا پا شکسته

کلاهی دارم از خاک در دوست
که تاج قیصر و دارا شکسته

سپاه خصم را درویش این در
بیمن همت مولا شکسته
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۲۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.