هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که از عناصر طبیعت مانند گل، بلبل، خار، و سرو برای بیان احساسات عمیق عشق و وابستگی استفاده می‌کند. همچنین، اشاراتی به مفاهیم الهی و عرفانی مانند نور خدا و صراط حق دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم فلسفی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۱۸۴

نشکفته است از چمن دلبری گلی
کاندر هوای او نسرائیده بلبلی

بلبل که شوق گل بکمندش در افکند
باید بزخم خار نماید تحملی

باز نظر کبوتر دل دید در هوا
تیهو صفت اسیر نمودش بچنگلی

تنها نه خاکیان متزلزل زعشق تو
کاز تو بود بعالم علوی تزلزلی

با سرو و سنبل و گل و نسرین چه احتیاج
کاز زلف و روی و قدتو گل و سرو سنبلی

آمد تو را جمال بتا از ازل جمیل
بندند شاهدان چمن گر تجملی

شور نوای مرغ سحر خوان هوای گل
مستان تو فکنده در آفاق غلغلی

آشفته چیست خاری از این بوستان سرا
خود را بصد هزار فسون بسته بر گلی

آن گل که زیب گلشن امکان اگر نبود
آدم نبود بر ملکوتش تفضلی

نور خدا علی ولی و صراط حق
کز مهر او خدای برافراشته پلی
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۸۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.