هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از درد عشق، جدایی و دل‌تنگی سخن می‌گوید. او از نبودن یار، غم زمانه و نیاز به پناه‌گاه معنوی مانند مهر علی و صاحب زمان صحبت می‌کند. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیمی مانند عشق الهی، صبر و امید دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از اشارات مانند عشق الهی و مضامین عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۱۱۸۵

بغیر از آن خم مو ایدل آشیانه نداری
خبر زکار نسیم صبا و شانه نداری

باین خوشاست دل ودیده ام بمحفل اغیار
مهی دو روز فزون جا بهیچ خانه نداری

زچیست زرد شده روی سرخ تو ایشیخ
مگر بخانه دگر زآن می مغانه نداری

بقتل من کمری بسته ای که با نظر است این
برای کشتن عاشق جز این بهانه نداری

کنونکه خون دلی هست و ناله عیش بپا کن
که احتیاج بچنگ و می و مغانه نداری

غریق لجه عشق است نوح و کشتی او
خبر دلا تو از این بحر بیکرانه نداری

حدیث از کی و جم تا بچند مطرب مجلس
مگر به پرده نواهای عاشقانه نداری

نشان مهر علی گشته است نقش جبینت
بروز حشر جز این داغ تو نشانه نداری

پناه تو چه بود صاحب زمان دل مسکین
زمیر عصر تو بیم و غم زمانه نداری
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۸۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۸۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.