هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر از عشق الهی، رهایی از تعلقات دنیوی، و ستایش حق تعالی سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌ای به مفاهیمی مانند عرفان، زهد، و ایمان دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۱۹۲

بده ساقی از آن می ساتکینی
که اندر شیشه مانده اربعینی

خورم صد نیش از زنبور ناچار
ببوی آنکه نوشم انگبینی

خرد را با تو کی دعویست ای عشق
که تو استاد بر روح الامینی

بکویت تشنه جان دادند عشاق
عجب تر آنکه تو ماء معینی

بتابد بر زمین هر روز خورشید
که تا برپای تو ساید جبینی

نشاید گفت کاندر آسمانی
نمی زیبد که گویم در زمینی

گرفتاری بزندان تعلق
چو عیسی گر بچرخ چارمینی

نباشد حق پرستی در گل ای دل
بدیر و کعبه افشان آستینی

عمل چون نیست آشفته به ناچار
بدرویشی بسازد خوشه چینی

در آن صحرا که کشته حب حیدر
شهی کش نیست جز قرآن قرینی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۹۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.