۳۷۹ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۸۷

منعم که به عیش می‌رود روز و شبش
نالیدن درویش نداند سببش

بس آب که می‌رود به جیحون و فرات
در بادیه تشنگان به جان در طلبش
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۸۶
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.