چون تنک ظرفان کجا من می ز ساغر می کشم
همچو غواض گهرجو، شیشه بر سر می کشم

از کفم سررشته ی پرواز بیرون رفته است
گر گشایم بال را، خمیازه بر پر می کشم

هردم از یاد لبش خود را تسلی می دهم
خامه ی لب تشنگانم، نقش کوثر می کشم

سرگذشت خویش را یوسف فرامش می کند
گر بگویم من چه از دست برادر می کشم

من چنین خوار و کلام من عزیز روزگار
بحرم و حسرت برای آب کوثر می کشم

سوخت از یک آه گرم من سلیم امشب فلک
کار مشکل می شود گر آه دیگر می کشم

«سلیم تهرانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir