چون تو گویی سخن این دلشده را گوش کجا
دل کجا عقل کجا فهم کجا هوش کجا

پای بوسی زسگت گر دهدم دست بس است
من کجا وصل کجا بوسه و آغوش کجا

تا تو در جلوه حسنی چو گل ای سرو سهی
بلبل دل بود از شوق تو خاموش کجا

جوی خون می رود از دیده ام ای باد بگو
که شد از دیده ام آن سرو قباپوش کجا

اهلی از وصل به هجران شده یی قانع لیک
تلخی زهر کجا چاشنی نوش کجا