اگرچه خانه خرابی زباده ای ساقی است
خراب جام شرابیم تا دمی باقی است

ز شوق روی تو خورشید را اشعه نور
بصد هزار زبان در حدیث مشتاقی است

مرا نیاز درونی ز صدق دل با تست
که زهد ظاهر یاران طریق زراقی است

ببر تو این دل زارم گر آدمی زادی
نه آدمی صفتی در فرشته اخلاقی است

خموش اهلی ازین درس و توبه و تقوی
که بخت ما و تو موقوف صحبت ساقی است