بمردمی چو سگ یار کس بعالم نیست
کسی که نیست سگ کوی یار آدم نیست

گداختم ز تماشای روی او چکنم
نظاره رخ خورشید کار شبنم نیست

دوای زخم دلم جز لبش که میداند
که مرهم دل من با مسیح مریم نیست

گسستم از همه عالم بمهریار و چه سود
که سست عهد مرا عقد مهر محکم نیست

ز بسکه خون جهانی بریخت دوری او
کجاست کز غم هجرش فغان و ماتم نیست

در آفتاب رخش کم ز ذره یی اهلی است
ولی بمهر و محبت ز هیچکس کم نیست

«اهلی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir