هوش مصنوعی: این متن عرفانی به بیان ارزش و عظمت روح انسان و عشق الهی می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند همای لامکان، گنج نهان در موها و آتش بهشت جاودان، به والایی وجود انسان اشاره می‌کند. همچنین بر گذرا بودن عمر و اهمیت استفاده از زمان تأکید دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در متن برای درک و دریافت نیاز به بلوغ فکری دارد. استعاره‌های پیچیده و مضامین انتزاعی آن برای نوجوانان جوان‌تر ممکن است قابل هضم نباشد.

شمارهٔ ۳۴۵

تن عاشق همای لامکان است
تو پنداری ک مشتی استخوان است

از آن هر موی ما ماری است بر تن
که با هر موی ما گنجی نهان است

بهار عمر دریاب از صبوحی
که تا خورشید سربرزد خزان است

در آتش گر بود پروانه با شمع
بر او آتش بهشت جاودان است

بصورت از ملک بگذشت اهلی
بمعنی خود سگ این آستان است
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.