هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، به بیان احساسات شاعر نسبت به معشوق و ارتباط عمیق عرفانی با خدا می‌پردازد. شاعر از بی‌توجهی معشوق به حالش شکایت دارد و از عشق زمینی و آسمانی سخن می‌گوید. همچنین، به مفاهیمی مانند امید، صبر، و تسلیم در برابر تقدیر اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به کار رفته نیاز به دانش ادبی و تجربه زندگی بیشتری دارد.

شمارهٔ ۳۷۱

نه عاشق است که واله بر وی چون مه تست
که مرده متحرک چو سایه همره تست

طبیب من بتغافل نپرسی احوالم
وگرنه حال که فوت از ضمیر آگه تست

برون خرام و برحمت ز خاک ره برگیر
سر سپهر که بر آستان خرگه تست

بر آستان تو تنها سر بتان نبود
که تکیه گاه مه و مهر خشت درگه تست

بدیر و صومعه ایدل کسی ندارد خواب
ز بسکه شب همه شب ذکر الله الله تست

تو کی رسی بته کار جام می ای عقل
برو که درد سر ما ز فکر بی ته تست

امید وصل ببر اهلی از قد آن سرو
که مرد بخت بلندش نه دست کوته تست
وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۷۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.