هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، بیانگر عشق و اشتیاق به معشوق و بی‌اعتنایی به دیگران است. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و کنایه‌های زیبا، مانند "گل" و "خار"، "آب خضر" و "چشمه حیات"، به توصیف حالات عاشقانه و روحی خود می‌پردازد. او از ناتوانی در دیدار معشوق و آرزوی وصال سخن می‌گوید و حتی خضر و مسیح را نیز در برابر عشق خود ناتوان می‌داند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک برخی از استعاره‌ها و کنایه‌ها نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد.

شمارهٔ ۴۰۸

ساقی که یار ما بود اغیار را چه بحث؟
جایی که گل حریف شود خار را چه بحث؟

مشتاق دیدنت چکند چشمه حیات
با آب خضر تشنه دیدار را چه بحث؟

نتوان خیال روی تو دیدن مگر بخواب
در این خیال دیده بیدار را چه بحث؟

خضر و مسیح را ندهند از لب تو می
با این حدیث عاشق بیمار را چه بحث؟

اهلی کجا و گشت سر کوی او کجا
با طرف باغ مرغ گرفتار را چه بحث؟
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.