۳۲۸ بار خوانده شده

حکایت

یکی نان خورش جز پیازی نداشت
چو دیگر کسان برگ و سازی نداشت

کسی گفتش ای سغبهٔ خاکسار
برو طبخی از خوان یغما بیار

بخواه و مدار ای پسر شرم و باک
که مقطوع روزی بود شرمناک

قبا بست و چاپک نوردید دست
قبایش دریدند و دستش شکست

همی گفت و بر خویشتن می‌گریست
که مر خویشتن کرده را چاره چیست؟

بلا جوی باشد گرفتار آز
من وخانه من بعد و نان و پیاز

جوینی که از سعی بازو خورم
به از میده بر خوان اهل کرم

چه دلتنگ خفت آن فرومایه دوش
که بر سفرهٔ دیگران داشت گوش
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:حکایت
گوهر بعدی:حکایت
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.