چشم ز ناز یوسفش سوی پدر نمی فتد
ناز ببین که بر پدر چشم پسر نمی فتد

منتظرم ولی تو کی چشم به چشم من کنی
کاین دو ستاره را به هم هیچ نظر نمی فتد

چون تو ز در درآمدی باش که جان فدا کنم
زانکه به جان ازین به ام کار دگر نمی فتد

از کف ساقیی چو تو باده مستی این چنین
سنگ بود نه آدمی هرکه به سر نمی فتد

دام فسون نهاده ام در ره آرزو ولی
صید مراد را به من هیچ گذر نمی فتد

همدم اهل راز شو بند قبای ناز را
باز گشا که از میان راز به در نمی فتد

اهلی اگر برافکند خانه عمر سیل غم
چون تو به عشق زنده‌ای نام تو بر نمی فتد

«اهلی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir