گل بیاد عارضت دل را گشادی میدهد
نیست چون روی تو اما از تو یادی میدهد

از تو چون تالم که این جورم نه امروزست و بس
بخت من دایم مرا کافر نهادی میدهد

گر چه بیداد توام از گریه می سوزد ولی
کشته لعل توام کز خنده دادی میدهد

خوش بهشتی نقد دارد در جهان هر کس که یافت
مجلس عیشی که ساغر حور زادی میدهد

اهلی از نرد فلک غافل مشو گر عاقلی
نیست بی مکری گرت نقش مرادی میدهد