هوش مصنوعی: این متن بیانگر احساسات شاعرانه‌ای است که در آن شاعر از هویت خود، مستی و عشق الهی سخن می‌گوید. او از نگاه دیگران به خود، رسوایی ناشی از مستی، و عشق به معشوق الهی صحبت می‌کند. شاعر به دنبال درک حقیقت است و از دنیای مادی فاصله می‌گیرد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و شاعرانه‌ای است که ممکن است برای نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات به مستی و عشق الهی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۶۸۹

مرا که گبر و مسلمان نظر پرست شناسد
خوشم که هر کسی ام انچنانکه مست شناسد

اگر چه مستم و رسوا ز طعن غیر خلاصم
بکوی میکده هشیار کو؟ که مست شناسد

مخوان ز کعبه به دیرم که خاطری ننشیند
کبوتر دل من منزل نشست شناسد

کجاست دست و ترنجی که منکران زلیخا
نظر اگرچه بدزدند دست دست شناسد

شکستن دل ازو از دل خراش عیان است
کسیکه ره برد این ناله آن شکست شناسد

خراب جرعه جام توام بخاک میفکن
که قدر دردی می رند می پرست شناسد

بغیر دار فنا همت بلند تو اهلی
اگر بعرش برآید مقام پست شناسد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۸۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.