یارم وداع کرد و ز آغوش میرود
نام وداع می برم و هوش میرود

زان خون دل ز دیده روانست کز نظر
آن نورسیده سرو قباپوش میرود

دوش آن نشاط خنده و امروز گریه یی
کز خاطرم نشاط شب دوش میرود

بی دوست دیک سینه غم جوش میزند
وین خون دیده بر رخ از آن دوش میرود

مشکل حکایتی است که رنجد ز ناله یار
وزناله کار عاشق خاموش میرود

ای باد یاد سنبل و گل پیش ما مکن
چون حرف از آن دو زلف و بناگوش میرود

اهلی زجور یار غباری شد و هنوز
دنبال آن سوار قباپوش میرود