هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که از پاکی و قداست عشق الهی سخن می‌گوید. شاعر از شیرینی و خلوص عشق روح‌پرور سخن می‌گوید که هیچ آلودگی در آن راه ندارد. همچنین، به نخل مراد و باد صبح اشاره می‌کند که نمادهای عرفانی هستند. در ادامه، از بت زیبایی می‌گوید که نگاهش پر از حیا است و از پاکی سینه و آینه‌وار بودن سخن می‌راند. در پایان، به جذب مهر و عشق اشاره می‌کند که همچون آهن‌ربا دل‌ها را به سوی خود می‌کشد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی پیچیده است که درک آن برای سنین پایین دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد.
شمارهٔ ۸۹۶
تا شسته شد ز شیر لب روح پرورش
هیچ از دهان کس نشد آلوده شکرش
آن شاخ گل که نخل مرادیست این زمان
جز باد صبح کس نگرفته است در برش
آه از بتی که چشم اگر برمنش فتد
هرگز نمی فتد ز حیا چشم دیگرش
گر لوح سینه پاک نسازم ز نقش غیر
نتوان که همچو آینه باشم برابرش
آهن رباست خاطر اهلی بجذب مهر
هرچند از آهن است دل سخت دلبرش
هیچ از دهان کس نشد آلوده شکرش
آن شاخ گل که نخل مرادیست این زمان
جز باد صبح کس نگرفته است در برش
آه از بتی که چشم اگر برمنش فتد
هرگز نمی فتد ز حیا چشم دیگرش
گر لوح سینه پاک نسازم ز نقش غیر
نتوان که همچو آینه باشم برابرش
آهن رباست خاطر اهلی بجذب مهر
هرچند از آهن است دل سخت دلبرش
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۹۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
