بزخم تیر تو جان رفت و خاک تن شد گل
هنوز لذت تیرت نمیرود از دل

دلا ز مشکل غم کار بر خود آسان کن
که مردنت بود آسان و زندگی مشکل

چه جای خار که گل گر فتد شود خارت
ز هرچه دامن همت نگیردت بگسل

به ذره یی چو تو خورشید صد نظر دارد
تا غافل از وی و مشغول خود زهی غافل

متاع عقل ببازار عشق کس نخرد
درین معامله دیوانه میشود عاقل

بیار می که ز مستی خجل شدن سهل است
هزار بار مرا توبه کرده است خجل

ز دیده حاصل اهلی همیشه خار غم است
ز شوره زار بجز خار کی شود حاصل