در صحبت کس جام فراغی نکشیدیم
چون لاله کجا بود که داغی نکشیدیم

هرگز نگذشتی به رهی ایمه شبگرد
کاندر رهت از آه چراغی نکشیدیم

بی روی تو منت ز گل لاله نبردیم
هرگز ز خسی گنده دماغی نکشیدیم

آن خار ضعیفیم که از وادی محنت
هرگز ز هوس رخت بباغی نکشیدیم

اهلی چه نشاط آورد آن باده که هرگز
بی زهر غمی هیچ ایاغی نکشیدیم