نوروزی ازین ما بفراغی ننشستیم
با لاله رخی گوشه باغی ننشستیم

مردیم بتاریکی و تنهایی هجران
یکشب به مهی پیش چراغی ننشستیم

ما سوختگان را چه فتادست که هرگز
بی دود دل و آتش داغی ننشستیم

ماییم درین صیدگه از غایت دوری
آن کشته که در وصله زاغی ننشستیم

اهلی بشکن لاله صفت ساغر و برخیز
خوش کاین همه در بند ایاغی ننشستیم