من خسته ایفلک کی دمی از تو شا گشتم
چه مراد جستم از تو که نامراد گشتم

من زار را بمجنون مکن ایحکیم نسبت
که بدرود و داغ حسرت من از او زیاد گشتم

بغبار خاک راهش نرسیدم ارچه عمری
همه سو چو آب رفتم همه جا چو باد گشتم

دل من ز ششدر غم نشدش گشاد هرگز
که چو کعبتین هر سو ز پی مراد گشتم

ز در بتان چو اهلی که مرا بسنگ راند؟
که بکوی نوغزالان سگ خانه زاد گشتم

«اهلی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir