ز بسکه رخنه ز تیر تو در درون دارم
دلی چو خانه زنبور پر ز خون دارم

چو لاله ظاهر و باطن در آتش است مرا
که داغ هم ز درون و هم از برون دارم

مرا حلال چو فرهاد لعل شیرین است
که دست در کمر کوه بیستون دارم

ز عقل نیست بزنجیر زلف یار طمع
مرا چکار بزلفت مگر جنون دارم

به سر همیشه دوانم چو چرخ از مهرت
کجا قرار و تحمل کجا سکون دارم

مگو که از نفس گرم اهلی ام در تاب
تو خود بگوی که آنش نهفته چون دارم