چندان بر آستان خرابات سر نهم
کآخر قدم بمنزل مقصود بر نهم

هرگز نکردم از صف مسجد ترقیی
کو راه دیر تا قدمی پیشتر نهم

یاد از در دل آمد و من بی خبر از و
شب تا بروز گوش بر آواز در نهم

هر نیم شب که پای نهادم بکوی دوست
هوشم امان نداد که پای دگر نهم

اهلی ز داغ عشق مرا طعنه گر زنی
این داغ غم ز دست توهم بر جگر نهم