حسرت فرو خورم چه به رویت نظر کنم
وانگه بگریه افتم و از دل به در کنم

مست از می خیال توام آنچنان که نیست
پروا که با تو نیز سخن یا نظر کنم

تو مست جام غیری و مهمان دیگری
من در تنور سینه کباب جگر کنم

خواهم ز رشک یاری آنشمع ای رقیب
آهی کشم که بزم تو زیر و زبر کنم

اهلی اگرچه جور ز حد شد گمان مبر
کاندیشه حریفی و یار دگر کنم