دیوانه عشقم دهن از خنده نبندم
گریند بمن مردم و من برهمه خندم

داغی که مرا هست رقیب از تو مبیناد
کاین داغ جگر سوز بکافر نپسندم

گلدسته حسنی تو و من شاخ گیاهی
امید من آنست که خود را بتو بندم

من بهر تو در آتشم ایسرو تو خوشباش
پروا مکن از سوختن من که سپندم

مخمورم و درمان می تلخست طبیبان
بیمار نیم من که دهی شربت قندم

من با دل مجنون نتوانم که برآیم
پندم مده ایشیخ و منه بیهده بندم

من اهلی مجنونم و وحشی ز دو عالم
کو طرفه غزالی که درآرد به کمندم