هوش مصنوعی: شاعر در این متن از توبه از می و درد سخن می‌گوید، اما سپس اعتراف می‌کند که توبه را شکسته است. او به دیدگاه صاحب‌نظران اشاره می‌کند و خود را درگیر عشق بت‌ها می‌داند. شاعر تفاوت بین زاهد و خود را در پرستش بیان می‌کند و در نهایت اشاره می‌کند که عشق به وطن مانع سفر به کعبه شده است.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم عرفانی و پیچیده‌ای مانند توبه، عشق و وطن‌پرستی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، اشاره به می و بت‌ها ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.

شمارهٔ ۱۰۶۰

تا بکی توبه کنیم از می و دردم شکنیم
توبه کردیم که از توبه دگر دم نزنیم

چشم صاحب نظرانست بر آنگونه چشم
ما هم از گوشه کناری نظری می فکنیم

نیست ما را خبر از گفت و شنید دو جهان
بسکه از شوق بتان با دل خود در سخنیم

زاهدا، قبله پرستی تو و ما یار پرست
تو بدین عقل مسلمانی و ما برهمنیم

اهلی از ما سفر کعبه بعیدست بسی
زانکه در میکده افتاده حب الوطنیم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۵۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.